Είναι ημέρες Εθνικής ομάδας και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ. Ανέκαθεν με εκνεύριζαν αφάνταστα οι υπερβολές, οι γραφικότητες και οι κραυγές περί δήθεν εθνικής υπερηφάνειας, όταν πάμε καλά και καταγράφουμε επιτυχίες, σε οποιοδήποτε άθλημα, σε ατομικό ή σε ομαδικό επίπεδο.
Είναι μια δοκιμασία των νεύρων μου, όταν τα διαβάζω και όταν τα ακούω αυτά, αλλά καταφέρνω να αντέχω και να παρακολουθώ και προφανώς να υποστηρίζω κάθε προσπάθεια των εθνικών μας ομάδων, των αθλητών και των αθλητριών μας σε κάθε σπορ. Με τη διαφορά ότι στα δικά μου μάτια, κάθε επιτυχία είναι αποκλειστικά δική τους και δεν συνιστά λόγο για εθνική υπερηφάνεια. Εθνικά υπερήφανος θα ήμουνα, αν έβλεπα και ένιωθα ότι το παρόν και το μέλλον των παιδιών μας σε αυτή τη χώρα, θα ήταν πιο ευοίωνο, αν η παιδεία, η υγεία και η δικαιοσύνη ήταν για όλους. Οπότε δεν νιώθω…
Μακάρι λοιπόν η Εθνική μας στο ποδόσφαιρο, μια ομάδα με πολύ πολύ ταλέντο, να νικήσει αύριο και την Δανία και να βάλει τις βάσεις για να έχουμε ένα μουντιαλικό καλοκαίρι μπροστά μας, στο οποίο δεν θα είμαστε «ματάκηδες» όπως τις περισσότερες φορές. Και μακάρι η Εθνική μας ομάδα στο μπάσκετ να διαλύσει απόψε το Ισραήλ και να πάει όσο πιο μακριά γίνεται και να κατακτήσει και μετάλλιο σε αυτό το Ευρωμπάσκετ.
Το πιο δύσκολο «διπλό» στη Λιβαδειά
Υποκριτές βέβαια και καιροσκόποι δεν θα γίνουμε ποτέ, ούτε θα… παριστάνουμε ότι μας ενδιαφέρει η Εθνική πάνω από την ΑΕΚ. Το χρόνο αντίστροφα μετράμε για την επόμενη Κυριακή και για να δούμε την Λιβαδειά ξανά «κιτρινόμαυρη». Σε ένα ματς, που εκτιμώ ότι θα είναι το πιο δύσκολο των τελευταίων ετών στο συγκεκριμένο γήπεδο. Τον είδα τον Λεβαδειακό και στις δύο πρώτες αγωνιστικές, έχει ομάδα με βάσεις από πέρυσι, πολύ δουλεμένη, αλλά και με χαρακτήρα που ξεπερνά το πρεστίζ μιας μικρομεσαίας ομάδας. Θα είναι πολύ σπουδαίο «διπλό» για την ΑΕΚ του Νίκολιτς, αν το κάνει στη Λιβαδειά. Αλλά πρέπει να το κάνει.
Όπως και να ‘χει, είναι πραγματικά πολύ σημαντικό κατά την ταπεινή μου άποψη, ότι μέσα σε χρόνο – ρεκόρ, ο Νίκολιτς έχει κερδίσει πολλούς πόντους εμπιστοσύνης από κάθε νοήμονα, που έχει μάτια και βλέπει και μυαλό και καταλαβαίνει. Το αν εμένα μπορεί να μου προκαλεί απορία το γιατί είναι εκτός ευρωπαϊκής λίστας ο Γιόνσον ή σε κάποιον άλλον ο Οντουμπάτζο ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, δεν έχει καμία σημασία. Ο Σέρβος κόουτς έχει αποδείξει ότι είναι 100% δίκαιος, αλλά και έχει δικαιωθεί ήδη με κάθε επιλογή του.
Το ίδιο ισχύει και για τις μεταγραφές. Θεωρώ ότι πρέπει να γίνει η μια ακόμα κίνηση που έχει ζητήσει και που αφορά στον έναν ακόμα επιθετικό, ώστε όλα του τα «θέλω» να έχουν ικανοποιηθεί απόλυτα. Από εκεί και πέρα, πάντα υπάρχει περιθώριο για βελτίωση και για εξέλιξη σε κάθε θέση. Και πάντα ο καθένας από εμάς θα θέλει και το «κάτι παραπάνω» στις μεταγραφές. Εγώ ένα δεξί μπακ, κάποιος άλλος ένα ακόμα στόπερ κ.ο.κ.
Σημασία έχει τι θέλει, τι βλέπει και τι πιστεύει ο Νίκολιτς. Και προφανώς αυτό που βλέπει είναι ότι με το υλικό που έχει και με το οποίο έφτιαξε την ευρωπαϊκή του λίστα, θα είναι καλυμμένος για να πετύχει και να συνεχίσει η ομάδα και μετά τον Δεκέμβριο. Και ότι στην Ελλάδα, με έναν ακόμα επιθετικό, θα μπορέσει να πορευτεί η ΑΕΚ και να είναι μέσα στους στόχους της μέχρι τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω! Και ο Νίκολιτς κέρδισε το δικαίωμα για να γίνεται ότι ακριβώς λέει και ότι ακριβώς θέλει. Τελεία και παύλα!
