Ο Κώστας Τσίλης βάζει μια πινελιά για τις μεταγραφές αλλά κυρίως γράφει γι αυτό που έφερε στον Νίκολιτς ο μήνας που είχε βάλει ορόσημο
Καταρχάς θα διαφωνήσω μ’ αυτό που έγραψε χθες ο Καζαντζόγλου. Δεν θεωρώ καθόλου παράλογο που άνοιξε τέλος Οκτώβρη συζήτηση για τις μεταγραφές. Είναι απόλυτα φυσιολογικό, αφενός όταν το καλοκαίρι ο ίδιος ο διευθυντής ποδοσφαίρου έχει μιλήσει για ολοκλήρωση του πλάνου σε τρεις μεταγραφικές περιόδους και επομένως εμμέσως πλην σαφώς αναφέρεται σε στρατηγική απόφαση να μην καλυφθούν κάποια κενά. Και αφετέρου όταν ο καθρέφτης του γηπέδου φανερώνει πως κάποιες επιλογές δεν έχουν γίνει σωστά. Το σωστό είναι να το δεις, να το αναδείξεις και να το διορθώσεις.
Στα μάτια λοιπόν τα δικά μου, πολύ καλώς άνοιξε ήδη κουβέντα για μεταγραφές. Έχει απόλυτη ανάγκη η ΑΕΚ από ενίσχυση. Και μάλιστα ήταν και αναγκαίο αυτή η κουβέντα να ανοίξει εγκαίρως, διότι δεν αρκεί να κάνει η ΑΕΚ εύστοχες μεταγραφικές κινήσεις τον προσεχή Γενάρη. Θα πρέπει να τις κάνει και γρήγορα. Είμαι απ’ αυτούς που πιστεύουν πως αν γίνουν σωστές και εγκαίρως κινήσεις τον Γενάρη, μπορεί να αλλάξει και μάλιστα εντυπωσιακά η εικόνα μιας ομάδας. Αλλά είναι σημαντικό και το «σωστές», αλλά και το «εγκαίρως». Αλλιώς είναι αν έρθουν 2-3 Γενάρη, αλλιώς στις 31 του μηνός.
Μέχρι να έρθει το… ιππικό
Βεβαίως μέχρι και να μπορέσει να έρθει το μεταγραφικό… ιππικό, ακόμα και αν αυτό γίνει από την πρώτη μέρα που ανοίγει η χειμερινή αγορά, η ΑΕΚ έχει μπροστά της σχεδόν δυο μήνες. Και κυρίως έχει δώδεκα επίσημα παιχνίδια. Επειδή ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω για να αλλάξει η ΑΕΚ απολύτως τίποτα απ’ αυτά που έγιναν γενικώς αλλά και ειδικώς τις τελευταίες δέκα μέρες, έχει προκύψει μια συγκεκριμένη κατάσταση. Και αυτή η κατάσταση έχει βάλει ένα τεράστιο «πρέπει», πάνω και από τα 12 παιχνίδια που μεσολαβούν μέχρι και τον Γενάρη. Όχι με τους ίδιους όρους και συνθήκες, αλλά ένα «πρέπει» ανάλογο μ’ αυτό που είχε ο Νίκολιτς να διαχειριστεί, όταν ξεκινούσε τις μάχες των ευρωπαϊκών προκριματικών το περασμένο καλοκαίρι.
Είχε πει ο κόουτς και πριν αρχίσει η καλοκαιρινή προετοιμασία στην Ολλανδία, αλλά και κατά την διάρκεια της, πως αυτό που τον ανησυχούσε ήταν ο μήνας ανάμεσα στις 23 Ιούλη και τα τέλη του Αυγούστου. Εκεί δηλαδή που η ΑΕΚ έπαιζε την ζωή της σε κάθε έναν από τους τρεις προκριματικούς γύρους. Και προσέθετε πως από τον Οκτώβρη δεν ανησυχεί καθώς έβγαιναν στο γήπεδο αυτά που ήθελε. Τελικά τα πράγματα μάλλον ήρθαν ανάποδα. Αυτό που ανησυχούσε τον Νίκολιτς, του έφερε και επιτυχία, αλλά και αναγνώριση στην συνείδηση του κόσμου. Και αυτό που δεν τον ανησυχούσε, του έβαλε προβληματισμό και μια σειρά από περίπλοκους γρίφους.
Υποθέτω πως στο ερώτημα για το πως συνέβη αυτό, η απάντηση είναι σύνθετη και δεν αφορά μόνο ένα κομμάτι ή μόνο έναν τομέα. Στο τέλος της ημέρας όμως, υπάρχει το δεδομένο πως ο Νίκολιτς έχει μπροστά του να διαχειριστεί και πάλι μια σειρά αγώνων με τεράστιο «πρέπει». Πρέπει η ΑΕΚ να πάρει αποτέλεσμα τουλάχιστον στα έντεκα από τα δώδεκα παιχνίδια. Εξαιρώ το ματς με την Φιορεντίνα στο κομμάτι του “πρέπει” για αποτέλεσμα. Επίσης πρέπει η ΑΕΚ να δείξει μια εικόνα πολύ διαφορετική απ’ αυτή των παιχνιδιών με Τσέλιε, με ΠΑΟΚ, με Ολυμπιακό και με Ηλιούπολη και στα δώδεκα παιχνίδια. Και απ’ αυτό το “πρέπει” δεν εξαιρώ ούτε το ματς με την Φιορεντίνα. Αυτό είναι πλέον το διακύβευμα που πρέπει να διαχειριστεί ο Νίκολιτς και μάλιστα χωρίς να υπάρχει πρακτικά καμία δυνατότητα αλλαγών στο ρόστερ.
Δεν είναι μια καθόλου εύκολη και απλή συνθήκη. Αλλά είναι υποχρέωση. Είναι «πρέπει» που μπήκε όχι μόνο επειδή η ΑΕΚ έχασε από τον ΠΑΟΚ και από τον Ολυμπιακό, αλλά κυρίως επειδή είχε την συγκεκριμένη εικόνα και σ’ αυτά τα ματς και σ’ αυτό με την Τσέλιε και στο πρώτο ημίχρονο αυτού με την Κηφισιά και στο παιχνίδι με την Ηλιούπολη. Και είναι μια εικόνα μη αποδεκτή, διότι πολύ απλά καθιστά την ΑΕΚ μη ανταγωνιστική. Έχει την σημασία του το γεγονός πως ο Νίκολιτς το περασμένο καλοκαίρι, σε εξίσου δύσκολη συνθήκη, έστω και διαφορετική και εξίσου μεγάλο «πρέπει», ανταποκρίθηκε άριστα. Τώρα είναι υποχρεωμένος να το κάνει ξανά. Και για να ξέρουμε και τι λέμε, με την ίδια και ίσως και μεγαλύτερη πίεση. Αλλά ο ίδιος ο Νίκολιτς έχει παραδεχθεί πως την ξέρει την πίεση και έχει μάθει να την διαχειρίζεται. Τώρα είναι ξανά η στιγμή για να το αποδείξει. Όπως έκανε και πέρυσι το καλοκαίρι.
ΠΗΓΗ: ENWSI.GR
Συνδεθείτε στο κανάλι μας στο Viber!
