Ο Κώστας Τσίλης βάζει στο τραπέζι έναν προβληματισμό που αφορά κυρίως τις επιλογές και την λειτουργία της μεσαίας γραμμής της ΑΕΚ
Άκουσα και διάβασα πολλά για όσα έγιναν ή δεν έγιναν την περασμένη Κυριακή. Με τα περισσότερα συμφωνώ. Στα μάτια τα δικά μου, το μεγαλύτερο αντικείμενο προβληματισμού, αφορά το γεγονός πως η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο, πριν καν διαμορφωθούν οι συνθήκες του 0-2, δεν είχε σχεδόν καθόλου την μπάλα στα πόδια της. Είτε ως στρατηγική, είτε επειδή έτσι προέκυψε λόγω του παιχνιδιού του αντιπάλου, μια τέτοια συνθήκη βάζει προβληματισμό.
Όχι τόσο επειδή η ΑΕΚ ειδικά μέσα στο γήπεδο της πρέπει να είναι κυριαρχική. Υπάρχει και αυτό, αλλά δεν είναι τόσο πολύ αυτό. Το ζήτημα είναι η αντίφαση που παράγει η συνθήκη που δημιουργήθηκε την Κυριακή. Ο Νίκολιτς έχει επιλέξει δομικά, ένα μοντέλο μόνο με χαφ που είναι μπαλάτοι. Ακόμα και το εξάρι, όπως ο ίδιος το έχει περιγράψει, πρέπει να είναι ταυτόχρονα και οχτάρι και δεκάρι. Και αυτό επιδιώκει να έχει στο γήπεδο.
Υποθέτω πως η βάση της λογικής του να έχεις μόνο μπαλάτα χαφ, είναι να έχεις και την μπάλα στα πόδια σου. Όλο το πλάνο δηλαδή, προφανώς πάνω σ’ αυτό βασίζεται. Διότι αν πρέπει να κυνηγάς, να καλύπτεις χώρους και να βγάζεις εντάσεις, με την μπάλα στον αντίπαλο, τότε δεν τα χρειάζεται καθόλου τα μπαλάτα χαφ. Ή τουλάχιστον δεν προϋποθέτει να είναι όλα ανεξαιρέτως μπαλάτα.
Η αντίφαση και το παιχνίδι της ομάδας
Αυτή η αντίφαση που προέκυψε και που φυσικά και επηρέασε συνολικά την εικόνα του παιχνιδιού, είναι ένα αντικείμενο προβληματισμού. Διότι αποτελεί βασική αρχή, αυτού που θέλει να παίξει ο Νίκολιτς. Και μάλιστα στο πιο κομβικό κομμάτι του γηπέδου, που είναι οι μεσαία γραμμή και ο χώρος ευθύνης και λειτουργίας των χαφ. Πιθανολογώ πως το πρόβλημα το είχε εντοπίσει πρώτα ο ίδιος ο Νίκολιτς και πολύ πριν από το ματς με τον ΠΑΟΚ.
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις επιλογές που έχει κάνει ο προπονητής για την τριάδα στα χαφ, για την τελευταία τριάδα των αγώνων, θα διαπιστώσει πως «ψάχνεται» πολύ. Στην Σλοβενία με την Τσέλιε έπαιξε ο Πινέδα δίπλα στον Γκρούγιτς και ο Μαρίν ήταν μπροστά τους και πίσω από τον φορ. Στο Περιστέρι με την Κηφισιά έπαιξε ο Μάνταλος δίπλα στον Πινέδα και μπροστά τους και πίσω από τον φορ ο Καλοσκάμης. Και με τον ΠΑΟΚ έπαιξε ο Μαρίν δίπλα στον Γκρούγιτς και ο Ζοάο Μάριο ήταν μπροστά τους και από τον φορ.
Στην πραγματικότητα καμία απ’ αυτές τις επιλογές δεν λειτούργησε όπως θα το ήθελε ο Νίκολιτς. Αλλά ήδη αυτό φανερώνει πως ακόμα δεν υπάρχουν σταθερές, στο πιο κρίσιμο κομμάτι του γηπέδου, που είναι η μεσαία γραμμή. Και πρώτος ο Νίκολιτς το ξέρει, πως χωρίς σταθερές, είναι πολύ δύσκολο να έρθει η σταθερότητα για μια ομάδα. Εξ ου και υπάρχουν πολλές μεταπτώσεις και στην εικόνα και στον ρυθμό του παιχνιδιού και σ’ όλα.
Μέχρι ενός σημείου, δεν είναι παράλογο για μια ομάδα που έχει φτιαχτεί το καλοκαίρι από την αρχή και με καινούριο προπονητή και που κάποιες κομβικές μεταγραφές άργησαν κιόλας, να έχει ακόμα μια έλλειψη σταθερότητας στα τέλη του Οκτώβρη. Από την άλλη μεριά, με δεδομένο πως την έχει απόλυτη ανάγκη, δεν μπορεί να συνεχίσει και χωρίς να έχει βρει τις σταθερές της. Έναν σταθερό κορμό ο οποίος μέσα από τα ματς θα αποκτήσει και την σταθερότητα σε απόδοση και αγωνιστική εικόνα.
Το ματς με την Άντερλεχτ στη Νέα Φιλαδέλφεια, νομίζω πως γενικώς και ειδικώς, θα έπρεπε να είναι οδηγός. Ήταν ένα παιχνίδι απέναντι σ’ έναν αντίπαλο που είχε και ποιότητα και ταχύτητα και εντάσεις στο παιχνίδι του. Ήταν επίσης ένα ματς στο οποίο η ΑΕΚ δεν είχε 70% κατοχή της μπάλας. Αλλά ούτε κατρακύλησε ποτέ και στο 30%. Είχε ισορροπία. Και αυτή την ισορροπία ενδεχομένως, να την έφερνε και η επιλογή εκείνης της τριάδας στην μεσαία γραμμή. Με τον Μαρίν και τον Πινέδα στα χαφ και τον Κοϊτά μπροστά τους πίσω από τον φορ. Δεν μπορώ να το πω με σιγουριά, διότι μου λείπουν οι γνώσεις. Αλλά ως τρίαδα αυτή μοιάζει ως η πιο αποτελεσματική. Και ο Κοϊτά, εύκολα γίνεται και Καλοσκάμης.
Πάμε και για δυο κουβέντες για το ματς με την Αμπερντίν. Στα μάτια τα δικά μου, είναι «τελικός». Δεν είναι εύκολη ομάδα η Αμπερντίν, αλλά είναι από τις πιο εύκολες, που θα έρθουν στη Νέα Φιλαδέλφεια. Η ΑΕΚ φέτος το έχει ανάγκη να προχωρήσει στο Κόνφερανς. Και αν δεν κερδίσει την Αμπερντίν, θα ψαλιδίσει πολύ τις ελπίδες της για να το καταφέρει. Με την έδρα της πορεύτηκε μέχρι τώρα και έκανε τρεις προκρίσεις το καλοκαίρι. Πάνω στην έδρα της πρέπει να βασιστεί για να κυνηγήσει την πρώτη οκτάδα. Καταρχάς με εννέα βαθμούς στη Νέα Φιλαδέλφεια και ψάχνοντας δυο ή τρεις ακόμα σε Σασμούντα κυρίως αλλά και Φλωρεντία. Αν δεν συζητάμε για τρεις βαθμούς με Αμπερντίν, τότε δεν ξέρω τι μπορούμε να συζητάμε για την Ευρώπη.
ΠΗΓΗ: ENWSI.GR
Συνδεθείτε στο κανάλι μας στο Viber!
